«أَللهُمَّ وَاجْعَلْنی مِمَّنِ اتَّعَظَ بِبَیانِ مَواعِظِکَ فیهِ وَاجْتَنَبَ مَعاصیکَ، وَ لا تَطْبَعْ عِنْدَ قِرائَتی عَلی سَمْعی، وَ لا تَجْعَلْ عَلی بَصَریی غِشاوَهً، وَ لا تَجْعَلْ قِرائَتی قِرائَهً لا تَدَبُّرَ فیها، بَلِ اجْعَلْنی أتَدَبَّرُ آیاتِهِ وَ أَحْکامَهُ، آخِذاً بِشَرائِعِ دینِکَ، وَ لا تَجْعَلْ نَظَری فیهِ غَفْلَهً وَ لا قِرائَتی هَذَراً، إِنَّکَ أَنْتَ الرَّؤُوفُ الرَّحیمُ»

خداوندا مرا از کسانی قرار ده که به وسیله بیان مواعظ تو در قرآن، موعظه می پذیرند و از نافرمانی تو پرهیز می کنند. و هنگام قرائت کردنم، برگوش «دل» من مهر «غفلت» و بر دیدگانم «قلبم » پرده «جهالت»به گونه ای قرار ده که شرایع دینت را اخذ کنم. و نظرم را در آن، نظر غفلت و قرائتم را، بیهوده گویی قرار نده. به درستی که تو مهربان و رحیم هستی

ضمن عرض سلام و قبولی طاعات و عبادات شما در ماه نزول قرآن، به استحضار می‌رساند که حوزه معاونت فرهنگی با بهره گرفتن از مؤسسه تبیان و نیز تفسیر نور، این توفیق الهی را دارد که در سی‌روز ماه مبارک رمضان با منتخبی از آیات سی‌جزء قرآن کریم، همراه با برگزاری مسابقه و جزوایز نقدی در خدمت اعضای محترم خانواده شریف دانشگاه رازی باشد. امید است مورد رضایت حق و شما مؤمنان قرار بگیرد.

• فقط گمراهان از رحمت پروردگار ناامید می‌شوند.

قَالَ وَمَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَهِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ (حجر/۵۶)

گفت: «چه کسى -جز گمراهان- از رحمت پروردگارش نومید مى‌شود؟»

• آنگونه نباشید که به برخی آیات قرآن عمل کنید و به برخی عمل نکنید.

الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ (حجر/۹۱)

همانان که قرآن را جزء جزء کردند [به برخى از آن عمل کردند و بعضى را رها نمودند.]

• هیچ چیز را نمی‌توانید از خدا پنهان کنید.

وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (نحل/۱۹)

و خدا آنچه را که پنهان مى‌دارید و آنچه را که آشکار مى‌سازید مى‌داند.

• اگر کسی را مسخره کنید؛ دامان خودتان را می‌گیرد.

فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ (نحل/۳۴)

پس [کیفر] بدیهایى که کردند به آنان رسید، و آنچه مسخره‌اش مى‌کردند آنان را فرا گرفت.

• از دختردار شدن ناراحت نشوید که قضاوت نادرستی است.

یَتَوَارَىٰ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ ۚ أَیُمْسِکُهُ عَلَىٰ هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ ۗ أَلَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ (نحل/۵۹)

از بدى آنچه بدو بشارت داده شده، از قبیله [خود] روى مى‌پوشاند. آیا او را با خوارى نگاه دارد، یا در خاک پنهانش کند؟ وه چه بد داورى مى‌کنند.

• چیزی را که خوش ندارید و نمی‌پسندید، به خدا نسبت ندهید.

وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا یَکْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْکَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَىٰ ۖ لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (نحل/۶۲)

و چیزى را که خوش نمى‌دارند، براى خدا قرار مى‌دهند، و زبانشان دروغ‌پردازى مى‌کند که [سرانجام‌] نیکو از آنِ ایشان است. حقاً که آتش براى آنان است و به سوى آن پیش فرستاده خواهند شد.

• زیبا جلوه دادن زشتی‌ها، از ابزار شیطان است.

تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِیُّهُمُ الْیَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (نحل/۶۳)

سوگند به خدا که به سوى امتهاى پیش از تو [رسولانى‌] فرستادیم [اما] شیطان اعمالشان را برایشان آراست و امروز [هم‌] سرپرستشان هموست و برایشان عذابى دردناک است.

• آیا نباید در مقابل چشم و گوش و قلبی که خدا به شما داده، شکر به جای آورید.

وَاللَّهُ أَخْرَجَکُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَهَ ۙ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (نحل/۷۸)

و خدا شما را از شکم مادرانتان -در حالى که چیزى نمى‌دانستید- بیرون آورد، و براى شما گوش و چشم‌ها و دل‌ها قرار داد، باشد که سپاسگزارى کنید.

• عهد و پیمان با خدا را به بهای ناچیزی نفروشید.

وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۚ إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (نحل/۹۵)

و پیمان خدا را به بهاى ناچیزى مفروشید، زیرا آنچه نزد خداست -اگر بدانید- همان براى شما بهتر است.

• شیطان فقط بر دو گروه مسلط می‌شود:
• آنهایی که او را به سرپرستی می‌پذیرند.
• آنهایی که به خدا شرک می‌ورزند.

إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ (نحل/۱۰۰)

تسلّط او فقط بر کسانى است که وى را به سرپرستى برمى‌گیرند، و بر کسانى که آنها به او [=خدا] شرک مى‌ورزند.

• کسانی که به آیات خدا ایمان ندارند، راه دروغ‌گویی را پیش می‌گیرند.

إِنَّمَا یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْکَاذِبُونَ (نحل/۱۰۵)

تنها کسانى دروغ‌پردازى مى‌کنند که به آیات خدا ایمان ندارند و آنان خود دروغگویانند.

• کسانی که نعمت‌های خدا را ناسپاسی می‌کنند، طعم گرسنگی و هراس را می‌چشند.

وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْیَهً کَانَتْ آمِنَهً مُطْمَئِنَّهً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ کُلِّ مَکَانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا کَانُوا یَصْنَعُونَ (نحل/۱۱۲)

و خدا شهرى را مَثَل زده است که امن و امان بود [و] روزیش از هر سو فراوان مى‌رسید، پس [ساکنانش‌] نعمتهاى خدا را ناسپاسى کردند، و خدا هم به سزاى آنچه انجام مى‌دادند، طعم گرسنگى و هراس را به [مردم‌] آن چشانید.