در جستجوی سعادت
آیاتی منتخب از جزء دوازدهم قرآن کریم
«أَللهُمَّ وَاجْعَلْنی مِمَّنِ اتَّعَظَ بِبَیانِ مَواعِظِکَ فیهِ وَاجْتَنَبَ مَعاصیکَ، وَ لا تَطْبَعْ عِنْدَ قِرائَتی عَلی سَمْعی، وَ لا تَجْعَلْ عَلی بَصَریی غِشاوَهً، وَ لا تَجْعَلْ قِرائَتی قِرائَهً لا تَدَبُّرَ فیها، بَلِ اجْعَلْنی أتَدَبَّرُ آیاتِهِ وَ أَحْکامَهُ، آخِذاً بِشَرائِعِ دینِکَ، وَ لا تَجْعَلْ نَظَری فیهِ غَفْلَهً وَ لا قِرائَتی هَذَراً، إِنَّکَ أَنْتَ الرَّؤُوفُ الرَّحیمُ»
خداوندا مرا از کسانی قرار ده که به وسیله بیان مواعظ تو در قرآن، موعظه می پذیرند و از نافرمانی تو پرهیز می کنند. و هنگام قرائت کردنم، برگوش «دل» من مهر «غفلت» و بر دیدگانم «قلبم » پرده «جهالت»به گونه ای قرار ده که شرایع دینت را اخذ کنم. و نظرم را در آن، نظر غفلت و قرائتم را، بیهوده گویی قرار نده. به درستی که تو مهربان و رحیم هستی
ضمن عرض سلام و قبولی طاعات و عبادات شما در ماه نزول قرآن، به استحضار میرساند که حوزه معاونت فرهنگی با بهره گرفتن از مؤسسه تبیان و نیز تفسیر نور، این توفیق الهی را دارد که در سیروز ماه مبارک رمضان با منتخبی از آیات سیجزء قرآن کریم، همراه با برگزاری مسابقه و جزوایز نقدی در خدمت اعضای محترم خانواده شریف دانشگاه رازی باشد. امید است مورد رضایت حق و شما مؤمنان قرار بگیرد.
- روزی همۀ موجودات بر عهدۀ خداوند است. نه حرص بورزید و نه بترسید.
وَمَا مِنْ دَابَّهٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ (هود/۶)
و هیچ جنبندهاى در زمین نیست مگر [اینکه] روزیش بر عهده خداست، و [او] قرارگاه و محل مُردنش را مىداند. همه [اینها] در کتابى روشن [ثبت] است.
- اگر حکمت کاری را نفهمیدید، آن را مسخره نکنید.
وَیَصْنَعُ الْفُلْکَ وَکُلَّمَا مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ ۚ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْکُمْ کَمَا تَسْخَرُونَ (هود/۳۸)
و [نوح] کشتى را مىساخت، و هر بار که اشرافى از قومش بر او مىگذشتند، او را مسخره مىکردند. مىگفت: «اگر ما را مسخره مىکنید، ما [نیز] شما را همان گونه که مسخره مىکنید، مسخره خواهیم کرد.»
- شعارِ «مرگ بر ستمگر»، یک شعار قرآنی است.
وَقِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءَکِ وَیَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَغِیضَ الْمَاءُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ ۖ وَقِیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ (هود/۴۴)
و گفته شد: «اى زمین، آب خود را فرو بر، و اى آسمان، [از باران] خوددارى کن. و آب فرو کاست و فرمان گزارده شده و [کشتى] بر جودى قرار گرفت.» و گفته شد: «مرگ بر قوم ستمکار.»
- اگر خدا بخواهد، کار غیرممکن، ممکن میشود.
قَالَتْ یَا وَیْلَتَىٰ أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَٰذَا بَعْلِی شَیْخًا ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَیْءٌ عَجِیبٌ (هود/۷۲)
[همسر ابراهیم] گفت: «اى واى بر من، آیا فرزند آورم با آنکه من پیرزنم، و این شوهرم پیرمرد است؟ واقعاً این چیزِ بسیار عجیبى است.»
- سه صفت؛ بردباری، نرمدلی و استغفار را داشته باشید.
إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ (هود/۷۵)
زیرا ابراهیم، بردبار و نرمدل و بازگشتکننده [به سوى خدا] بود.
- حقوق مردم را کم ندهید و حق را بپردازید.
وَیَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِکْیَالَ وَالْمِیزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ (هود/۸۵)
«و اى قوم من، پیمانه و ترازو را به داد، تمام دهید، و حقوق مردم را کم مدهید، و در زمین به فساد سر برمدارید.»
- رزق اندک، ولی حلال و پاک، بهتر از درآمدهای بسیار، اما حرام است.
وَیَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِکْیَالَ وَالْمِیزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ (هود/۸۵) بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ۚ وَمَا أَنَا عَلَیْکُمْ بِحَفِیظٍ (هود/۸۶)
«و اى قوم من، پیمانه و ترازو را به داد، تمام دهید، و حقوق مردم را کم مدهید، و در زمین به فساد سر برمدارید». «اگر مؤمن باشید، باقیمانده [حلال] خدا براى شما بهتر است، و من بر شما نگاهبان نیستم.»
- در مشکلات صبور باشید که پاداش نیکوکاران را در پی دارد.
وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ (هود/۱۱۵)
و شکیبا باش که خدا پاداش نیکوکاران را ضایع نمىگرداند.
- از کودکی به فرزندانتان رازداری را بیاموزید.
قَالَ یَا بُنَیَّ لَا تَقْصُصْ رُؤْیَاکَ عَلَىٰ إِخْوَتِکَ فَیَکِیدُوا لَکَ کَیْدًا ۖ إِنَّ الشَّیْطَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوٌّ مُبِینٌ (یوسف/۵)
[یعقوب] گفت: «اى پسرک من، خوابت را براى برادرانت حکایت مکن که براى تو نیرنگى مىاندیشند، زیرا شیطان براى آدمى دشمنى آشکار است.
- حسادت، انسان را تا برادرکشی سوق می دهد.
اقْتُلُوا یُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا یَخْلُ لَکُمْ وَجْهُ أَبِیکُمْ وَتَکُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِینَ (یوسف/۹)
[یکى گفت:] «یوسف را بکُشید یا او را به سرزمینى بیندازید، تا توجّه پدرتان معطوف شما گردد، و پس از او مردمى شایسته باشید.»
- مالی که آسان به دست آید، آسان از دست میرود.
وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَهٍ وَکَانُوا فِیهِ مِنَ الزَّاهِدِینَ (یوسف/۲۰)
و او را به بهاى ناچیزى -چند درهم- فروختند و در آن بىرغبت بودند.
- هیچگاه کسی را سرزنش نکنید که خود دچار آن عمل میشوید.
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَکْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَیْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّکَأً وَآتَتْ کُلَّ وَاحِدَهٍ مِنْهُنَّ سِکِّینًا وَقَالَتِ اخْرُجْ عَلَیْهِنَّ ۖ فَلَمَّا رَأَیْنَهُ أَکْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَیْدِیَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَٰذَا بَشَرًا إِنْ هَٰذَا إِلَّا مَلَکٌ کَرِیمٌ (یوسف/۳۱)
پس چون [همسر عزیز] از مکرشان اطلاع یافت، نزد آنان [کسى] فرستاد، و محفلى برایشان آماده ساخت، و به هر یک از آنان [میوه و] کاردى داد و [به یوسف] گفت: «بر آنان درآى.» پس چون [زنان] او را دیدند، وى را بس شگرف یافتند و [از شدت هیجان] دستهاى خود را بریدند و گفتند: «منزه است خدا، این بشر نیست، این جز فرشتهاى بزرگوار نیست.»