اخیراً جناب‌خان معروف، در برنامه خندوانه و در بحث کرونا از دو دسته افراد مسئول ، به نام‌های «کادر درمان» و «کادر در امان» یاد کردند! تو گویی در هر کجای این مملکت و در هر سازمان و نهادی، این دو گروه، قابل تمیز هستند. یعنی در حالی‌که همه اعضاء یک نهاد و سازمان بر اهمیت و حیاتبخشی یک موضوع یا موضوعاتی مشترک تأکید دارند اما عملاً و با اندکی تأمل می‌توان کادر در امان را از بقیه تشخیص داد مثلاً در همین جلسات هم‌افزایی استادان دانشگاه که حوزه معاونت فرهنگی به نیابت از کل دانشگاه و به‌عنوان یک وظیفه آنها را برگزار می‌کند و انصافاً حضور درخشان و امیدوارکننده‌ای در میل اکثریت اعضاء محترم هیأت علمی به فراگرفتن نکات جدید و به اشتراک گذاشتن دانش و تجربه خود سزاوار تقدیر است و نیز متقابلاً بانگ منصفانه و مشتاقانه خداقوت و دستمریزاد آنها اسباب تشویق به تعمیق و گسترش این جلسات را نوید می‌دهد اما مدیران محترم ارشد دانشگاه و دانشکده‌ها که باید در خط مقدم این هم‌افزایی باشند با قرارگرفتن در دسته کادر در امان ، این جلسات حقیقتاً ذوالقدر و پیوند دهنده ذهن‌ها و دل‌ها، عملاًبه مکان دریافت حواله ثمنی بخس در گذر از پله یکم ارتقاء و ارتفاع تبدیل می‌شود.
در این یادداشت با تمرکز بر پنج موضوع بسیار مهم جلسات برگزارشده اخیر یعنی:۱-دانشگاه و تحقق جامعه دانش‌بنیان ۲- نفش دانشگاهیان در توانمندسازی جامعه و اصلاح ساختارها
۳-حس تعلق به دانشگاه ۴-نقد و بررسی فضای فرهنگی دانشگاه ۵- دانشگاه و گام‌هایی که هم‌اکنون باید برداشته شود که درواقع از مسائل اساسی دانشگاه و مشترک همه اعضاء محترم هیأت علمی بوده و اتفاقاً وقوف ویژه‌تر مدیران دانشگاه بر آنها را می طلبید و مطلبد اما طنز تلخ کادر در امان نیز در دانشگاه‌ها که می‌بایست منشأ تحولات جامعه باشند قابل رؤیت است یعنی هر یک از این جلسات که با حضور میانگین بیش از دویست نفر از اعضاء محترم هیأت علمی دانشگاه برگزار شد شش نفر از هشت عضو محترم هیأت رئیسه دانشگاه در هیچ جلسه‌ای شرکت نداشته‌اند و دو عضو دیگر نیز هریک فقط در دو جلسه شرکت نموده‌اند و نیر از هشت عضو رؤسای محترم دانشکده‌ها، سه نفر در هیچ جلسه‌ای شرکت نداشته، یک نفر فقط در یک جلسه، سه نفر در دو جلسه و یک نفر در چهار جلسه شرکت داشته‌ است مضافاً قابل ذکراست با تفکیک شرکت صرف از مشارکت فعال و بیان نقطه نظرات خویش که معمولاً در هر جلسه‌ای فرصت آن مهیا بوده و هست متأسفانه هیچ ‌یک از افراد مذکور، از سطح شرکت صرف، به مشارکت فعال عبور نکرده‌اند.
نگارنده این سطور که چند صباحی مسئولیت برگزاری این جلسات دانشگاه را داشته و به فضل و یاری الهی عنقریب به پایان خواهد رسید ذکر حداقلی دو نکته را ضروری می‌دانم
اولاً برگزاری این جلسات آن‌هم در غیاب همه تأسیسات و نهادهای فراگیر سنتی و مدرن، بیش از هرچیزی می‌تواند اسباب آشنایی، هم‌زبانی و هم‌دلی بیشتر ارکان دانشگاه شود و لذا مدیران ارشد باید از آن به‌عنوان یک فرصت طلایی استفاده کنند و قطعا حضورشان در این جلسات و دورهمی‌های فضای مجازی به دلگرمی حضور همگانی مدد می‌رساند ثانیاً اگر همه اعضاء محترم هیأت علمی- اعم از مدیر و مدرس- بر شوق بهره‌گرفتن از تجربیات برتر دیگران به‌عنوان یک مطالبه جدی از حوزه فرهنگی تأکید داشته باشند آنگاه صدور گواهی‌ها به این‌صورت روایت خواهدشد که: همکار محترم ضمن عرض سلام، همچنان‌که جناب‌عالی دو ساعت مشارکت نمودید دانشگاه به وظیفه ذاتی خود در تشکیل فلان جلسه هم افزایی عمل نموده‌است.
امیدوارم در جلسات بعدی و با قرارگرفتن جملگی‌مان در صف واحد کادر درمان، صورت ظاهر گواهی‌ها به اطلاع‌رسانی انجام وظیفه تغییر یابد که انشاءالله تغییر خواهیم داد.