از اصلی ترین مشکلات فقر این است که قدرت تشخیص صحیح فرصتهای اطراف را از فرد می‌گیرد. فرد فقیر فرصت‌های اطرافش را نمی‌بیند، همه فرصت‌ها را تهدید می‌بیند و ریسک‌پذیری فرد را به حداقل می‌رساند، اعتمادش را به اطراف نابود می‌کند و دامنه انتظاراتش را به کوچکترین‌ها تنزل می‌دهد. امید، نشاط و شادابی را از زندگی او حذف می‌کند و او را وارد چرخه منحوث حسرت، افسردگی، گلایه، خواب، بی‌عملی، درماندگی و بی‌حاصلی می‌کند.  فقر فقر می‌آفریند و فرد فقیر اگر از دایره تکرار‌شونده فقر بیرون نیاید یا بیرون کشیده نشود، همچنان فقر تکرار و تکثیر می‌شود. گسترش و آموزش مهارت‌های زندگی موفق و هم‌زمان کمک به مهارت اقدام‌گرایی فقرا برای شروع زندگی جدید، همراه با تلاش، امید و انگیزه‌بخشی، می‌تواند مسیری درست در این حوزه باشد. این کار باید با حضور افراد و مربیان کارآزموده فقرزدایی، افراد موثر محلی و رهبران محلی شروع شود، نهادهای اجتماعی را ابزار مداخله محلی قرار دهند و از مسیر کارآفرینی‌های کوچک ولی امیدوار‌کننده و پاسخگو، فقرزدایی را یک نفر یک نفر شروع کنند. برنامه‌های فقر‌زدایی باید دو طرفه باشند. از یک طرف از نفر شروع کنند و نفر به نفر نجات از فقر تعریف شود و عملی گردد و در سوی دیگر توسط سیاستهای محلی و منطقه‌ای درست، زیر‌ساخت‌های سخت و نرم موفقیت این افراد آماده و سازگار شوند. افراد موفق جمعیت هدف خودشان بهترین مربیان برای سایرین خواهند بود. توجه کنیم که فقرزدایی خود‌به‌خود صورت نمی‌گیرد و نیاز به مداخله صحیح، مثبت و از درون جامعه فقیر با تمرکز بر فرد دارد.